Κανένα δεν ξεγελά βέβαια ο Κ. Καραμανλής με τις προεκλογικού χαρακτήρα επισκέψεις που πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα σε διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου (ΙΚΑ, ΚΕΠ κ.α.) με στόχο τάχα να δείξει ότι ενδιαφέρεται για «την καθημερινότητα του πολίτη». Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι είναι υποκριτικό και ψηφοθηρικό το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Για ποια, αλήθεια, «καθημερινότητα» ενδιαφέρεται η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός όταν ολοένα και περισσότεροι μένουν άνεργοι και ακόμα περισσότεροι βουλιάζουν στη φτώχεια και την ανέχεια, όταν οι μισθοί και οι συντάξεις παγώνουν και μειώνονται, όταν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις γενικεύονται, όταν η Υγεία και η Παιδεία εμπορευματοποιούνται και ιδιωτικοποιούνται, όταν το περιβάλλον συνεχώς καταστρέφεται κοκ; Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ, που φυσικά δεν έχει καμία διαφορετική πολιτική που θα βελτιώσει την περιβόητη «καθημερινότητα» των πολλών. Το μόνο που το νοιάζει είναι να δημαγωγήσει πάνω στα καυτά λαϊκά προβλήματα για να υφαρπάξει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Φυσικά, ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων έχει αντιληφθεί το «σικέ» παιχνίδι και το ρόλο των δύο μεγάλων κομμάτων. Ομως αυτό δεν αρκεί. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι η καταδίκη της στρατηγικής τους, είναι η συνειδητοποίηση της ανάγκης για ρήξη και αντεπίθεση με ξεκάθαρο στόχο την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης με στόχο τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.